See you in Rio

Wie Brazilië zegt, denkt onmiddelijk aan carnaval, voetbal, favellas en Rio de Janeiro. Hoewel dit stereotypen zijn (die vaak ook wel kloppen), was Rio de Janeiro toch iets dat op mijn lijstje stond. Tijdens mijn uitwisseling was de intentie er al om de stad te bezoeken, maar dat is er toen niet van gekomen. Gelukkig had ik anderhalve week terug de kans om Rio te gaan verkennen. En die kans heb ik dan ook met beide handen gegrepen... 

Vandaag neem ik jullie mee door memory lane, zodat ook jullie Rio een beetje kunnen leren kennen.
So, ladies and gentlemen, put you seatbelts on and get ready for take off!

Woensdag 29 maart ben ik op het vliegtuig naar Rio de Janeiro gestapt. Vol goesting, enthousiasme, en laat ons eerlijk zijn, goe wa schrik. Hoewel iedereen hier altijd heel enthousiast is over de pracht en praal van de vroegere hoofdstad, waarschuwen ze ook altijd over de gevaren in de stad. Om mij voor te bereiden en er voor te zorgen dat ik altijd goed zou oppassen, werden mij de worst-case scenarios verteld. Tot op het punt dat ik enkel nog wilde gaan om het te zien, maar hoopte dat de week zo snel mogelijk om zou zijn zodat ik weer weg kon. Gelukkig is het allemaal goed meegevallen en heb ik er echt de tijd van mijn leven gehad.

In Rio verbleef ik in Copacabana. Júlia, de zus van die vriend waar ik bij inwoon tijdens mijn stage, woont hier samen met haar tante en grootmoeder. Zij geeft online les waardoor ze een redelijk open agenda had. Elke moment dat zij geen les gaf, waren we samen op pad in de stad. Als zij les had, dan was ik aan het werken. (Want nee, ik had geen vakantie. Mijn baas heeft mij enkel de opportuniteit gegeven om het land te verkennen en tegelijkertijd 'van thuis uit' mijn werk te doen.)

De eerste dag heb ik praia Ipanema bezocht (een strand) en 's avonds zijn we naar een evenement geweest dat Mundo Lingo heet. Bij aankomst op dit event, geef je door welke talen je allemaal spreekt en hiervan krijg je dan de sticker  van een landsvlag die je op jezelf plakt. Gedurende het event kan je daar dan gesprekken voeren met verschillende mensen in verschillende talen. Ik heb daar een hele hoop interessante mensen leren kennen en zelfs een paar keer in het Frans gesproken. (Het was zo leuk, dat we de week erop nog eens terug geweest zijn.😆)

Buiten ontiechelijk veel verkopers, kom je op het strand ook gekken tegen die 34°C het ideale weer vinden om een sport uit te oefenen in de blakke zon. Heel populair hier in Rio: futevôlei, of voor ons in het Nederlands voetvolleybal. Ik denk dat de naam het al wel uitlegd, maar voor zij op de achterste rij die toch nog niet helemaal mee zijn: futevôlei is een balsport die gespeeld wordt in teams van 2 op een beachvolleybal veld. Je geeft 2 passen op jouw deel van het veld, en bij de derde pas speel je de bal over naar de andere kant. Het enige verschil met beachvolleybal is dat je hier je handen en armen niet mag gebruiken. Je speelt enkel met je voeten, benen, borstkas en hoofd. De eerste avond heb ik deel van een competitie bijgewoond. Zeer vermakelijk om naar te kijken. 😜

Moest het nog niet duidelijk zijn uit de vorige alinea, ik ben niet zo voor grote inspanningen in warm weer. Dit is iets dat tegensloeg tijdens de tweede dag. Toen hebben we Parque Lage en de Jardim Botânico bezocht. Een hele namiddag in de volle zon wandelen... Maar absoluut de moeite waard! Na een hele discussie i.v.m. de prijs (en hoe die veel te hard gestegen is sinds corona, en hoe we korting verdienen) om de tuin binnen te mogen, kwamen we erachter dat we veel meer cash geld bij hadden dan nodig en de gehele discussie dus voor niets geweest was. 😃 Uiteindelijk hebben we ons goed geamuseerd, mooie plekken gezien en zelfs een aantal aapjes zien passeren. Die avond heeft het niet lang geduurd voor onze kaars uit was.

                                      

De derde dag hebben we Pão de Açucar bezocht. Dat is een grote berg, waar je met de gondellift naartoe kan. Om de gondellift naar deze berg te kunnen nemen, moet je eerst tot aan de eerste berg (Morro da Urca) geraken. Dit kan je doen met een andere gondellift, of via het wandelpad. Natuurlijk hebben wij het wandelpad naar boven gekozen... 😳 Na een uur wandelen, rusten, aapjes spotten en genieten van het uitzicht, kwamen we eindelijk boven aan. Op de eerste berg zijn verschillende plekjes om iets te eten en drinken en in de weekends geven ze daar 's avonds zelfs shows met live optredens. 

Hier hebben we even uitgerust en daarna ben ik met de gondellift naar de tweede berg gegaan. Het uitzicht daar over een groot deel van de stad was echt prachtig!

Tot mijn grote plezier mocht ik met de gondellift terug naar beneden en moest ik niet meer afzien op dat vreselijke, euhm ik bedoel prachtige, wandelpad. 😝 De rest van de dag hebben we voornamelijk uitgerust op het strand en in de zee. Ik kan er wel aan wennen om elke dag naar het strand te gaan...

    

In de avond zijn we weer uit geweest (surprise surprise). Er was een Capoeira evenement gaande op het plein en aangezien Júlia lessen volgt, zijn we even langsgeweest om te gaan kijken. Capoeira is een Brailiaanse vecht-dans. Verschillende mensen zitten in een kring en spelen de muziek terwijl 2 mensen vecht-dansen in de cirkel. Een van de gebruikte instrumenten is een Berimbau (de lange stok die wat op een vishengel lijkt). Het voordeel van bij iemand verblijven die in Rio woont, is dat je alle kanten van de stad leert kennen en niet enkel de toeristische attracties. Hier heb ik ook een aantal vrienden gemaakt, waaronder een jongen van Barcelona die een aantal maanden in Brazilië verblijft.

Na de capoeira zijn we naar een forró feestje geweest. 

"Forró is een muziek- en danssoort uit het Noordoosten van Brazilië. Het bestaat uit verschillende ritmes, onder andere de baião en de xote. Forró wordt voornamelijk in paren gedanst. Moderne vormen van forró zijn tegenwoordig populair bij Braziliaanse jongeren."

Het was een beetje dansen terwijl je met vrienden stond te praten en om de zo veel tijd kwam er iemand langs om te vragen of je wilde dansen. Het is een dans waarbij je heel dicht bij de andere persoon danst, dus dit is soms wel raar om te doen met een compleet vreemde, maar tegen het einde van de avond werd je dit wel gewoon. We zijn dan ook tot 5u in de ochtend blijven doordansen, om dan dezelfde dag om 8u op te staan om naar de forró les te gaan.

Zoals je je kan inbeelden, hebben we zaterdag niet zo een productieve dag gehad. Na de forró les zijn we gaan eten en hier hebben we bijna meer dan een uur gezeten. De moed vinden om terug recht te staan en op pad te gaan was zeer moeilijk. Maar uiteindelijk zijn we nog tot aan Museu de Amanhã gewandeld en hebben we nog Bodega do Sal bezocht. Op de metro terug naar huis heb ik een Nederlands koppel en hun zoon leren kennen die op vakantie waren in Rio. Het was een beetje raar om na zo veel tijd nog eens Nederlands te praten. Maar zoals je ziet, maak ik overal vriendjes. 😁

 

In de namiddag heb ik uiteindelijk nog met een van mijn nieuwe vrienden afgesproken op het strand om de zonsondergang te bekijken. Jammer genoeg was het een beetje bewolkt en was het niet de spectaculaire zonsondergang waarvoor het strand bekend stond. Maar ik vond het nog altijd de moeite waard! Hierna zijn we iets gaan eten en opnieuw uitgeweest, want de beste oplossing voor een kater, is de volgende dag gewoon opnieuw uitgaan. 😜

Zondag en maandag waren 2 rustigere dagen. Ik ben met de electrische fiets aan het strand gaan fietsen. We zijn zelfs tot aan het begin van een favella geweest. Dit is een favella waar je een busje kan huren om je helemaal naar boven te brengen. Daar is een mooi uitkijkpunt en een aantal leuke cafetjes. Maar ik vond het al stoer genoeg dat ik tot aan het beginstuk met de politie geweest ben en was perfect content met terugkeren. Dit is trouwens iets dat je niet in elke favella kan doen. Deze specifieke favella is gewoon iets toeristischer omdat het strand en een hotel vlakbij zijn. Natuurlijk ben ik die dag, mijn enige dag zonder zon, verbrand.

Maandag heb ik met een waterfietsje op het meer rondgecruised en açaí gegeten. Na mijn vermoeiende weekend, waren deze 2 dagen zeer welkom.

Dinsdag heb ik dan EINDELIJK de hoofdattracties bezocht, namelijk Cristo Redentor en Escadaria Selarón. Beide plekken waren echt fantastisch mooi en zeker iets dat van mijn bucketlist geschrapt kan worden. Om naar Cristo te gaan kan je of wandelen, of de trein nemen of met een van gaan. Wij hebben (gelukkig) voor het treintje gekozen. Eenmaal boven is het uitzicht echt prachtig. Rond 8:30u waren we boven, waardoor het nog niet super druk was. Zeker een aanrader als je naar Rio gaat!

In de namiddag heb ik dan Escadaria Selarón bezocht. De gekleurde trappen in Lapa. Ook dit was super mooi om te zien en nog niet eens zo druk. Om de dag af te sluiten heb ik (nogmaals) açaí gegeten en hebben we nog snel een soort museum bezocht. We kwamen aan 15 minuten voor sluitingstijd en mochten nog net binnen. Maar gedurende deze tijd waren ze al begonnen met verschillende kamers te sluiten, waardoor we uiteindelijk bijna opgesloten werden.

Voor woensdag had ik plannen gemaakt om samen met een vriend naar een uitzichtspunt in de buurt van Cristo te gaan, om daar naar de zonsopgang te kijken. Zoals we al hadden verwacht, zijn we geen van beiden uit bed geraakt en zijn we dan maar gewoon 's avonds naar een zonsondergang gaan kijken op het strand. Natuurlijk kon ik niet vertrekken zonder een foto op het strand met een cocosnoot. 😊

Ondertussen was mijn laatste avond daar en moest ik afscheid nemen van alle nieuwe vrienden die ik gemaakt had, en de prachtige stad waar ik mij elke dag meer en meer thuis begon te voelen. We zijn nog naar een soort samba geweest. Er zaten muzikanten in een klein soort cafétje en de mensen stonden op het voetpad naar de muziek te luisteren. De buren zijn hier niet zo fan van, dus moet iedereen stil zijn. I.p.v. klappen, knipperen ze daar met hun vingers wanneer een liedje gedaan is. 

En om af te sluiten zoals we begonnen zijn, zijn we nog eens bij Mundo Lingo gepasseerd.

Donderdag 6 april ben ik op het vliegtuig gestapt richting Mato Grosso om mijn gastfamilie en vrienden na 3 jaar eindelijk terug te zien. Ookal was de zin heel groot om naar de volgende plek te reizen, toch liet ik Rio achter met een zwaar hart. Ik heb mij extreem hard geamuseerd en ben super blij dat ik deze kans gekregen heb en dat ik al deze nieuwe vrienden heb kunnen maken. Rio de Janeiro heeft voor altijd een plekje in mijn hart, en ik kan al niet wachten om terug te gaan! 💗

Beijos, 

Soraya